- intestatus
- 1.
in-testātus, a, um, adj.I.That has made no will, intestate:II.
si intestata esset mortua,
Cic. Verr. 2, 2, 22, § 53: cives, Trajan. ap. Plin. Ep. 10, 88:ad cenam si intestatus eas,
Juv. 3, 274:senectus,
id. 1, 144:mori,
Dig. 25, 4, 4; cf. ib. 50, 16, 64.—Not convicted by witnesses:III.indemnatus atque intestatus,
Plaut. Curc. 5, 3, 17; so id. ib. 5, 2, 24.—Not trustworthy: servus, Pompon. ap. Non. 323, 28.— Hence,A.Subst.: intestātus, i, m.; intestā-ta, ae, f., one who has not made a will: virgo vestalis neque heres est cuiquam intestato neque intestatae quisquam, Lab. ap. Gell. 1, 12, 18.— Plur., Gai. 3, 1 sqq.; Mos. et Rom. Leg. Coll. 16, 3; 1 sq.—B.As adv.: intestātō or ab intestātō, without a will, intestate:2.paterfamilias cum mortuus esset intestato,
Cic. de Or. 1, 40, 183; id. Inv. 2, 50, 148:ab intestato heres,
Dig. 37, 7, 1, § 8; 5, 2, 6, § 1; 29, 2, 93 al.in-testātus, a, um, [2. testis], emasculated:si intestatus non abeo hinc,
Plaut. Mil. 5, 1, 23.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.